Fort XVIII w Bożej Woli powstawał w ramach budowy drugiego pierścienia fortów Twierdzy Modlin. Obecnie piszemy, że fort jest w Bożej Woli, ale Rosjanie lokowali go w sąsiednim Suchocinie (Сухоцин). Budowy fortu nigdy nie ukończono w całości.

Budowę fortu rozpoczęto w 1912 roku, tuż przed wybuchem I wojny światowej. Miał on miał zamykać odcinek zewnętrznego pierścienia fortów od grupy w Janówku do Wisły. Fort ulokowano dokładnie na drodze Modlin-Jabłonna, na pograniczu wsi Suchocin i Boża Wola, w wyniku czego samą drogę przesunięto na lewy bark fortu. Fort miał być otoczony mokrą fosą o narysie zbliżonym do okręgu, połączoną na prawym barku ze starorzeczem Wisły. Fosa w stronę Wisły prawdopodobnie miała być wyposażona w małą zaporę do utrzymywania odpowiedniego poziomu wody. Fosa miała być broniona bezpośrednio z wałów, a na jej brzegu zaplanowano montaż kraty fortecznej i zasieków.

Koncepcja budowy fortu była dokładnie taka sama jak koncepcja dzieła D8 w Czarnowie, różnice były tylko w szczegółach realizacji. Betonowe umocnienia fortu miały składać się z podwalni w części czołowej oraz tradytora/kaponiery w części szyjowej. Podwalnia na prawym barku miała przechodzić w poternę łączącą się tradytorem. Podwalnia miała być mniejsza niż na forcie D8, z jednym wejściem z przelotnią z dziedzińca fortu. Wewnątrz podwalni miały być zapewnione przestrzenie koszarowe dla załogi. Na wale, po obu stronach przelotni, zaplanowano dwa duże, otwarte stanowiska bojowe dla artylerii. W podwalni, w części centralnej miała być zamontowana pancerna wieżyczka obserwacyjna. Drugą wieżyczkę planowano na stropie poterny do tradytora. Tradytor z trzema izbami bojowymi, umieszczony w szyi fortu, miał za zadanie obronę międzypola w stronę Wisły, wzdłuż mokrej fosy. W tradytorze zaplanowano kilka kazamat technicznych i magazynowych.

Do czasu rozpoczęcia działań wojennych rozpoczęto budowę wału i fosy. W czołowe części wału powstała podwalnia z wejściem z przelotnią. Powstała także mokra fosa w części czołowej. Rozpoczęto prace ziemne przy tradytorze. Nie powstała poterna w prawym barku i tradytor. Tuż przed rozpoczęciem działań wojennych na forcie wybudowano dwa ciężkie, polowe schrony o konstrukcji drewniano-kamiennej, mające chronić przed ostrzałem artyleryjskim.

Fort XVIII nie brał udziału w walkach w 1915 roku. Wojska niemieckie ostrzeliwały okolice z artylerii, ale nie przystąpił do bezpośredniego ataku. Został wysadzony przez wycofujące się oddziały rosyjskie w nocy z 17 na 18 sierpnia 1915 roku. Z tego okresu pochodzi jedno zdjęcie fortu, możliwe że wykonano je z niemieckiego sterowca obserwacyjnego.

Aktualnie fort jest bardzo zniszczony. Przez środek terenu fortu ponownie przebiega droga nr 630 Jabłonna-Nowy Dwór Mazowiecki. Na lewym barku są pozostałości wałów, ale też i zasypanego, powojennego śmietnika i nie przypomina to umocnień fortecznych. Na prawej połowie fortu znajdują się pozostałości wysadzonej podwalni. Aktualnie jest to szereg betonowych bloków, bez żadnych pomieszczeń, ale z czytelnym układem dawnej podwalni. Pozostałości wałów zostały splantowane.

Teren fortu jest prywatny, nieużywany ale też niedostępny do zwiedzania. Teren nie przedstawia też żadnej wartości turystycznej - nie ma nic ciekawego do zobaczenia.