Nieistniejąca już prochownia P7 została wybudowana na zapolu fortu VIII Stare Grochale. Był to pojedynczy, ceglany obiekt ok. 1200m na wschód od fortu VIII.
Prochownia pochodzi w pierwszego okresu budowy fortów wokół Modlina, czyli z końca XIX wieku. Prawdopodobnie konstrukcja była podobna do zachowanej prochowni P1 przy forcie w Zakroczymiu, czyli pojedynczy ceglany obiekt otoczony wałem. Kilka pomieszczeń z oknami, otoczone korytarzem, całość osłonięta ziemnym nasypem. W terenie można obecnie odnaleźć resztki ziemnych nasypów, nie zachowały się żadne elementy murowane.
W okresie międzywojennym prochownia nadal pełniła rolę magazynu amunicyjnego podlegającego pod Główną Składnicę Uzbrojenia nr 1, Filia nr 2 w Palmirach. Okoliczne prochownie działały jednak niewydolnie ze względu na brak normalnej linii kolejowej oraz panującą wewnątrz wilgoć. Okoliczne obiekty zostały połączone linią wąskotorową prowadzącą z fortu VII (także był magazynem amunicyjnym), przez kompleks P11 do ceglanej prochowni P7 "Harcerskie" oraz dalej do miejscowości Sady. Dalej przez Wisłę amunicję transportowano na barkach i było tak, aż do czasu wybudowania normalnego mostu w 1934 roku. Po rozbudowie składnicy w Palmirach stare, carskie prochownie straciły na znaczeniu.
Prochownię można zobaczyć na starych mapach. Na niemieckiej mapie "Karte des Westlichen Russlands" z 1915 roku, zaznaczony jest wał otaczający prochownię. Nie ma na mapie sąsiedniego kompleksu nowszych prochowni. Mapa ta była w skali 1:100 000 i bazowała na rosyjskich dwuwiorstówkach "Nowaja Topograficzeskaja Karta Zapadnoj Rossji" w skali 1:84 000. Na niemieckiej mapie z 1940 roku widać prochownię P7 składającą się tutaj z dwóch budynków oraz widać linię kolejki wąskotorowej biegnącą od prochowni, przez kompleks prochowni P11 Zajączka, aż do fortu VII w Cybulicach. Mapa ta była w skali 1:25 000 i bazowała w całości na polskich mapach WIG (Wojskowy Instytut Geograficzny) z lat 1930. XX w.
Prochownia obecnie nie istnieje. Brak informacji kiedy została zniszczona, ale prawdopodobnie w okresie II wojny światowej została uszkodzona i rozebrana po wojnie.
Prochownia P7 na starych mapach.
fot.1 Niemiecka mapa z 1915 roku.
fot.2 Polska mapa WIG z 1934 roku
fot.3 Niemiecka mapa z 1940 roku na bazie mapy WIG.
fot.4 Zdjęcia LIDAR w Geoportal.gov.pl, zaznaczone pozostałości prochowni P7, na południu widoczne prochownie kompleksu P11.
fot.5 Współczesna mapa topograficzna z Geoportal.gov.pl