Bateria Goeben powstała w latach 1938-39 na wyspie Wolin jako bateria ciężkiego kalibru w celu obrony Zatoki Pomorskiej przed okrętami liniowymi.

Plany wybudowania obiektu podjęto w 1935 roku. Niemieckie plany wojenne zakładały, że Zatoka Pomorska będzie musiała być broniona przed flotą brytyjska i francuską, które wpłyną na Morze Bałtyckie. W tym celu zaplanowano powstanie baterii ciężkiej artylerii nadbrzeżnej składającej się z trzech stanowisk artyleryjskich, wieży kierowania ogniem z dalmierzem oraz obiektów pomocniczych. Zaplanowano uzbrojenie baterii w armaty 305mm, jednakże niemieccy inżynierowie nie zdążyli z pracami konstrukcyjnymi armat. Stanowiska bojowe powstały więc z podwójnymi stanowiskami, zarówno dla armat 305mm jak i dla istniejących już armat 283mm.

Budowę baterii i testy zakończono w 1939 roku, ale sama bateria nie brała udziału w żadnych działaniach bojowych. Nie wszystkie elementy wieży sterowania ogniem został wybudowane, nie zamontowano dalmierza. Już w 1940 roku uzbrojenie przeniesiono do Norwegii na wybrzeże Atlantyku, do baterii Husoen koło Trndheim. W trakcie wojny elementy baterii wykorzystywano na magazyny, a po wojnie schron amunicyjny został wysadzony w powietrze i jest to jedyny zniszczony obiekt baterii.

Obecnie stanowiska artyleryjskie i obiekty zaplecza stoją porzucone w lesie, jedno jest na terenie jednostki wojskowej. Od 2001 roku wieża była przebudowywana, zdemontowano osłony dalmierza i dobudowano metalowe piętra ze schodami. Obecnie jest wykorzystywana jako przeciwpożarowe stanowisko obserwacyjne Lasów Państwowych oraz jest udostępniane turystom.

Stanowiska artyleryjskie powstały ok.2,5km od brzegu morza i miały zasięg strzału ok. 36km. Wszystkie obiekty baterii zostały połączone linią kolejki wąskotorowej. Każde ze stanowisk bojowych miało tunel z wjazdem i wyjazdem dla kolejki, aby dostawy amunicji odbywały się w miejscu osłoniętym. Wjazdy tuneli miały nawet hermetyczne zamknięcia. W baterii znajdowały się także pomieszczenia koszarowe dla załogi. Centralną częścią stanowiska był trzon wieży 305mm, natomiast stanowisko działa 284mm znajdowało się na stropie pomieszczeń koszarowych, bez bezpośredniego połączenia z wnętrzem. Część koszarowa posiadała wejście, także z hermetyczną śluzą. Całość składa się z ok. 20 większych i mniejszych pomieszczeń. Obecnie obiekty baterii są porzucone w lesie, częściowo zalane wodą ale dostępne.

Prezentowane tutaj są zdjęcia ze stanowiska nr 2, w dalszej części będą inne obiekty.

Opracowano na podstawie:

• Jarosław Chorzępa "Fortyfikacje - przewodnik po Polsce", Warszawa-Gdańsk 2005
• Mapa z książki Piotra Laskowskiego "Fortyfikacje Świnoujścia"
• pl.wikipedia.org
• steemit.com