Wraz z wojskiem do miasta wkroczył przemysł zbrojeniowy lub pracujący na potrzeby wojska. W 1922 roku powstały Centralne Zakłady Balonowe.

Początkowo produkowano tu balony obserwacyjne oraz sprzęt pomocniczy. W 1925 roku zbudowano tu pierwszy balon kulisty "Wilno". W 1929 roku zakład zmienił swoja nazwę na Wojskowe Warsztaty Balonowe i znacznie rozszerzył swoją produkcję. Oprócz wszelkiego rodzaju balonów wojskowych rozpoczęto wytwarzania sprzętu dla celów cywilnych. Pojawiły się pierwsze balony sportowe, spadochrony i namioty. W ciągu kilku kolejnych lat powstały w Legionowie balony znane w całym przedwojennym świecie. Legionowscy oficerowie na balonach "Kościuszko" i "Polonia II" czterokrotnie triumfowali w międzynarodowych zawodach im. Gordon-Benetta. Od 1935 roku późniejszy "Aviotex" przyjął nazwę Wytwórni Balonów i Spadochronów.

W 1938 roku powstał projekt eksperymentalnego lotu balonem do stratosfery. W tym celu, kosztem społecznych składek, wyprodukowano w Legionowie balon Gwiazda Polski. Na wysokość 30 km polecieć miał kpt. Burzyński wraz z dr Jadko-Narkiewiczem. Niestety śmiały projekt nie udał się. W czasie napełniania balonu wodorem na Polanie Chochołowskiej w Tatrach nastąpił wybuch i balon spłonął.

Pod koniec lat 20-tych rozpoczęło funkcjonowanie wojskowo-naukowe Centrum Aerologiczne z Wojskowym Wydziałem Aerologicznym Państwowego Instytutu Meteorologicznego.

Na początku lat 30-tych wybudowano na wydmowej górze stałe obserwatorium z wysoką na 60m wieżą. Wykonywano tutaj pomiary temperatury, wilgotności i oraz ciśnienia w wyższych warstwach atmosfery. Początkowo urządzenia do pomiarów podwieszane były pod latawcami, jednak wraz z rozwojem zakładów balonowych także i tutaj zaczęto stosować balony.

W 1932 roku pracownik PIM Czesław Centkiewicz z tego miejsca rozpoczął pierwszą polską wyprawę polarną.

W trakcie II wojny światowej budynki PIM były użytkowane przez niemieckie wojsko, a pod koniec wojny zostały wysadzone w powietrze. Po wojnie PIM został odbudowany a instytut funkcjonuje do dzisiaj.