Fort XII w Janowie był budowany w latach 1912-1915 w ramach zewnętrznego pierścienia forów Twierdzy Modlin. Jego budowa nie została zakończona, ale to co powstało przetrwało do naszych czasów bez zniszczeń wojennych.

Fort był projektowany na bazie fortu wzorcowego F1910 autorstwa inż. Bujnickiego, ale nie powstawał dokładnie wg. wzorca. Główną część fortu stanowić miała podwalnia o narysie trapezu, otoczona suchą fosą o narysie trójkąta. Fosa miała być broniona czołową kaponierą przeciwskarpową połączoną z wnętrzem fortu długą poterną. Podwalnia miała służyć zarówno jako schron, magazyn jak i częściowo jako koszary. Na końcach obu barków podwalni miały powstać tradytory. Na wale planowano stanowiska strzeleckie z betonowym przedpiersiem oraz pancerne wieżyczki obserwacyjne. Centralnie położona poterna miała prowadzić z podwalni dalej do koszar szyjowych i kaponiery szyjowej.

Fort w Janowie powstał w połowie. Wybudowano kaponierę przeciwskarpową, ale w formie innej niż docelowa oraz bez pozostałej części przeciwskarpy. Poterna do kaponiery nie powstała do końca, kończy się zasypana piaskiem. Podwalnia jest wybudowana w połowie, istnieje lewa i środkowa część, nie ma wcale prawej. Na wale wybudowano stanowiska strzeleckie z przedpiersiem. Nie powstały koszary szyjowe i kaponiera, ale te elementy mogły nie być planowane. Nie ma żadnego z dwóch tradytorów ani nie zamontowano żadnej pancernej wieżyczki. Stropy pomieszczeń były wzmocnione metalowymi dwuteownikami prostymi i w kształcie łuku. Fort był budowany w pośpiechu, więc niektóre elementy powstały z użyciem materiałów zastępczych np. kamieni polnych zamiast betonu.

We wrześniu 1939 roku na forcie przebywali niemieccy żołnierze, pozostały po ich wizycie zdjęcia.

Fort obecnie jest łatwo dostępy, nie jest zniszczony działaniami wojennymi, ale okoliczni mieszkańcy traktują go jak wysypisko śmieci, a kaponiera przysypana jest częściowo gruzem.